Deze traditionele trick-taking game begon als een variant op de Oostenrijkse Zwanzigerrufen die in de tweede helft van de 19e eeuw een eigen leven ging leiden. Het werd tot in de jaren veertig in heel Hongarije veel gespeeld en gaf zelf aanleiding tot verdere varianten. Vanwege de associatie met de adel werd het ontmoedigd en verdween het bijna tijdens de Sovjetbezetting van Hongarije. Sinds 1990 is het geleidelijk weer populair geworden.

Het spel wordt gespeeld door 4 spelers die twee partnerschappen van 2 vormen. Een geavanceerd systeem van biedingen en bonussen geeft het een strategische complexiteit vergelijkbaar met bridge. In tegenstelling tot bridge variëren de partnerschappen echter van hand tot hand, bepaald door de kaart die door de hoge bieder wordt genoemd. Dit leidt tot meer willekeurige variabiliteit op korte termijn in de resultaten - maar op de lange termijn wint de meer bekwame speler altijd!

Van de verschillende regelvarianten, volgt deze uitvoering de standaard spelregels voorgesteld door Lóránt Kégl.